• Mei 5, 2024

Ieder van ons heeft een innerlijke wereld die vol is van onze herinneringen, geleefde ervaringen, emoties gevoeld, gedachten, ideeën, overtuigingen, betekenissen. Van daaruit begrijpen we de wereld en communiceren we met elkaar. Vanaf daar proberen we de andere te zien, maar Kun je het horen?

Helaas kunnen we elkaar vaak niet zien omdat we het alleen zien op basis van wat de ander voor mij kan doen, of wat hij me geeft, of wat hij mij niet geeft.

Een wereld omringt jou!

Ieder van ons heeft dit voortdurend nodig erkenning tot ons bestaan. Wanneer iemand me vraagt ​​hoe ik me voel of hoe ik ben, of wat ik denk of voel over iets, probeer ik dat 'virtuele huis' waarin ik leef binnen te gaan. De deur openen en hem de hoeken van mijn leven laten weten, is altijd geruststellend. We zijn op zijn minst afgelegen.

In veel "gesprekken" (en ik zet het tussen aanhalingstekens omdat ze dat niet kunnen noemen), de andere alleen spraak van wat er met hem is gebeurd, van wat hij nodig heeft, van wat hem bezighoudt, maar hij vraagt ​​niets van zijn gesprekspartner. Het is een soort kwijting, van gooien naar wie je je klachten verlaat, je angsten, jouw angsten . En dat is prima, als het niet de enige manier is om bij de ander te zijn.

Toen we uit zo'n bijeenkomst kwamen, bleven we achter gevoel vreemd, alsof het er niet toe deed. Wanneer iemand ons niet ziet, vermindert het verlangen om bij die persoon te zijn. Laten we proberen de ander te zien. Vraag en ontwikkel het geduld om zorgvuldig te luisteren, zonder oordelen, zonder te onderbreken, zonder te springen om onze mening te geven.

Het is het tegengif tegen eenzaamheid. Wanneer we die gave geven om de ander te zien, zal die ander ons gezelschap meer willen, en we zullen zeker iets hebben geleerd.

Video Geneeskunde: Jouw wereld vol media - korte versie (Mei 2024).