Kunstlongen ter grootte van een rubberen band

• Mei 15, 2024

Twee studies publiceerden dit jaar vooruitgang in het creëren van ademhalingsorganen voor transplantaties en wetenschappelijk onderzoek. Dit zijn nog steeds experimentele methoden die decennia nodig hebben om werkelijkheid te worden, maar als ze levensvatbaar blijken te zijn, zullen ze een einde kunnen maken aan het enorme tekort aan longen voor transplantaties overal ter wereld. Het idee is om een ​​nieuwe generatie kunstmatige organen te bieden waarin de toxiciteit van elk type chemische verbinding kan worden getest, zonder dat het nodig is proefdieren te gebruiken.

Reconstructie van de longen

Een van de onderzoeken, gepubliceerd in het juni nummer van het wetenschappelijke tijdschrift wetenschap en gemaakt door wetenschappers van Yale University (Verenigde Staten), is erin geslaagd om een ​​ratlong te reconstrueren die eerder was geleegd. De techniek bestaat uit het nemen van het orgel en het gebruik van speciale reinigingsmiddelen totdat alle cellen waaruit het is opgebouwd, worden verwijderd. Het resultaat is een witachtige bindweefselsteiger die de vorm van een long heeft, maar dat niet meer is, omdat het al leeg is van aderen, longblaasjes, DNA en elk ander spoor van de donorrat. Dat soort skelet is eerder geïnstalleerd in een aquarium met pasgeboren rattencellen. Lucht wordt ook geïnjecteerd om de karakteristieke elasticiteit te verkrijgen die ademhaling mogelijk maakt. In acht dagen wordt het orgel uit de tank verwijderd en getransplanteerd in ontvangende ratten. Hoewel de kunstlong twee uur correct heeft gewerkt, bereidt het team van onderzoekers al andere langetermijnexperimenten voor.

Een chipachtige long

Het tweede onderzoek, ook gepubliceerd in wetenschap en zich realiseert aan de universiteit van Harvard (de Verenigde Staten), doet alsof hij kunstmatige organen maakt om de toxiciteit te bewijzen van materialen die worden gebruikt in schilderijen, isolatoren en andere producten. Het is een minipulmon, gebouwd op een transparant platform en zo groot als een gum. Deze chip draagt ​​in zijn binnenste een stuk weefsel met menselijke epitheliale en endotheliale cellen, vergelijkbaar met die in de longblaasjes. De weefsellaag is elastisch om zich aan te passen aan het ademhalingsritme en zorgt ervoor dat zuurstof en andere deeltjes in de bloedvaten kunnen komen. Hij is nog niet in staat om het hele ademhalingsproces uit te voeren, maar hij kan de intrede van lucht in de longen simuleren. De chip zou de nieuwe laboratoriumrat kunnen worden, vanwege de kosten van het kleine apparaat in vergelijking met de dure toxicologische of farmacologische tests met dieren, zeggen de makers.