Spaanse griep de meest dodelijke epidemie van de revolutie

• April 19, 2024

Het is bekend dat Mexicanen in 1910 in een samenleving leefden diep ongelijk ; de rijkdom was geconcentreerd in een bevoorrechte minderheid gevormd door buitenlanders, bankiers, grootgrondbezitters, handelaren, fabrikanten en ambtenaren, terwijl de meerderheid bestaande uit Indiërs, boeren, arbeiders en ambachtslieden ongelukkige salarissen ontving.

In 1910 waren er 15 miljoen inwoners, meer dan 7 miljoen 600 duizend vrouwen, 42% van de algemene bevolking was jonger dan 15 jaar en gemiddeld 76% van de vrouwen en 68% van de mannen was analfabeet.

In de laatste jaren van de Porfiriato, de de levensomstandigheden verslechteren voor bijna de gehele bevolking: tussen 1895 en 1910 de levensverwachting ging van 31 jaar naar 30 en een half jaar, en de kindersterfte het steeg van 304 naar 335 per duizend.

De angstaanjagende Spaanse griep komt eraan

Gezien dit panorama, is het niet ongewoon dat tijdens de revolutie verschillende ongedierte . overbevolking, gebrek aan hygiëne , het tekort aan voedsel en de vreselijke levensomstandigheden van soldaten en burgers waren buitengewoon broedplaats voor de verspreiding van ziekten .

De geschiedkundige en professor emeritus van het College van Mexico, Moisés González Navarro bevestigt dat tijdens de Porfiriato de zes "quarantaine" ziektes in Mexico aankwamen: boosheid , de builenpest , de gele koorts , de pokken , de tyfus en de koorts terugkerende. Het gezondheidsbeleid van de regering Porfirista onderscheidde zich vooral in de strijd tegen epidemieën afkomstig uit het buitenland. Reeds in de revolutionaire fase vochten ze tegen tyfus, pokken en malaria. De dodelijkste van alle epidemieën die naar ons land kwamen, was echter de Spaanse griep . Hoewel exacte cijfers niet beschikbaar zijn, is er naar schatting meer dan 300 duizend slachtoffers in Mexico.

Het is niet precies bekend waar het Spaanse griep ; Sommige bronnen geven aan dat hij de militaire trainingskampen in de Verenigde Staten verliet, anderen die na de Eerste Wereldoorlog uit Europa kwamen. Waarschijnlijk arriveerden op de schepen van "Transatlantica Española" de eerste patiënten aan de Golfkust. Daarom, zelfs wanneer Spanje het was het laatste land dat leed aan de epidemie in Mexico heette het 'Spaanse influenza' en het had in ons land zulke ernstige kenmerken dat het in 1918 een grote sterfte veroorzaakte in Torreón, Gómez Palacio, San Pedro de las Colonias en enkele andere directe bevolkingsgroepen. Historici vertellen dat er dagen waren dat ze zich registreerden tot 300 doden dagelijks alleen in Torreón en naar schatting zijn tijdens de epidemie in die steden meer dan 21 duizend mensen omgekomen.